Eddy Adolfsen

Mijn linodrukken beginnen meestal met een simpele observatie. Een moment dat blijft hangen. Twee mensen in gesprek, iemand die opgaat in zijn omgeving, een scène waarin iets gebeurt dat je bijna zou missen. Zulke momenten grijpen me. Inspiratie ligt overal voor het oprapen: op straat tijdens een wandeling, in een theatervoorstelling, bij een dansoptreden of gewoon in de bioscoop. En als iets me echt raakt, trek ik meteen mijn telefoon en maak ik een snapshot.

Voor mij is linodruk de perfecte mix van kunst en vakmanschap. Ik werk vaak met de reductietechniek: laag voor laag groeit het beeld. Eerst tekenen, dan snijden, dan drukken. Elke fase vraagt om focus en om keuzes die definitief zijn. Je kunt niet terug. Juist dat maakt het spannend – en tegelijkertijd bijna meditatief.